Usługi w ramach NFZ

Diagnoza psychologiczna

Diagnoza psychologiczna to najczęściej seria od 1 do 3 spotkań z psychologiem, w trakcie których głównie przy pomocy rozmowy, ale też badań testowych określa się rodzaj trudności pacjenta, bada się ich przyczyny i podejmuje decyzje o dalszych formach pomocy. Zestaw badań testowych jest dobierany w zależności od celu badania, którym może być diagnoza osobowości, funkcjonowania poznawczego, możliwości intelektualnych i inne. Podstawą w psychologicznym badaniu diagnostycznym zawsze jest wywiad czyli rozmowa z badanym.

Konsultacja psychologiczna

Na wizytę u psychologa pacjent potrzebuje skierowanie od lekarza psychiatry lub lekarza POZ. Jest to pierwsze spotkanie z psychologiem, które służy wstępnemu zdefiniowaniu problemów pacjenta, poznaniu ich prawdopodobnych przyczyn i określeniu możliwości pomocy uwzględniając oczekiwania pacjenta. Często jedno spotkanie jest niewystarczające, żeby rozpoznać trudności pacjenta, wtedy wskazana jest pogłębiona diagnoza psychologiczna.

Konsultacja psychiatryczna

Na konsultację psychiatryczną pacjent nie potrzebuje skierowania. Psychiatra jest lekarzem, który ukończył specjalizację w zakresie chorób i problemów psychicznych i emocjonalnych. Wizyta u psychiatry przebiega podobnie jak u innych lekarzy z tą różnicą, że podstawową formą badania jest rozmowa pacjenta z lekarzem. Dzięki niej lekarz może dowiedzieć się o problemach pacjenta, kontekście ich powstania, długości trwania, głębokości cierpienia chorego.


Psychiatra zbiera również wywiad dotyczący dotychczasowego życia pacjenta, jego obecnej sytuacji rodzinnej, osobistej, zawodowej jako, że ma ona znaczny wpływ na stan psychiczny człowieka. Podczas konsultacji, może zostać postawiona diagnoza, ale czasem psychiatra potrzebuje dodatkowych badań, aby prawidłowo ocenić stan chorego. W tym celu np. kieruje pacjenta na diagnozę psychologiczną lub badania obrazowe (tomograf, EEG, rezonans). W czasie spotkania może zaproponować różne formy pomocy, jeśli stan psychiczny pacjenta wymaga podjęcia jakiejkolwiek terapii. Psychiatra może sugerować leczenie farmakologiczne, psychoterapię lub obie te formy jednocześnie. Decyzję o sposobie leczenia podejmuje pacjent. W przypadku trudności diagnostycznych lub niezdecydowania pacjenta konieczne są powtórne konsultacje.Jeśli psychiatra zaproponuje leczenie farmakologiczne, a pacjent wyrazi na nie zgodę, odbywa się omówienie planu leczenia z uwzględnieniem wyboru leku, jego dawki, wyjaśnieniem objawów niepożądanych, określeniem czasu leczenia. Następuje seria systematycznych spotkań z lekarzem celem monitorowania stanu pacjenta, przepisywania recept na kolejne miesiące, omawianie działań profilaktycznych w celu utrwalania poprawy

Psychoterapia indywidualna

Psychoterapia jest specjalistyczną metodą leczenia szerokiego zakresu problemów psychicznych, od przejściowych kryzysów i trudności, poprzez zaburzenia nerwicowe, depresyjne, zaburzenia osobowości, zaburzenia odżywiania i zaburzenia seksualne po psychozy schizofreniczne i zaburzenia maniakalno-depresyjne. Psychoterapia prowadzona w naszej placówce opiera się na koncepcjach psychoanalitycznych.


Oznacza to, że decydującą rolę w procesie leczenia ma relacja jaka powstaje między pacjentem i terapeutą. Analiza zachowań, myśli, uczuć, impulsów pacjenta pojawiających się na sesjach pozwala uzyskać wgląd w przyczyny trudności i zaburzeń. Uświadomienie pacjentowi jego stanów oraz ich związku z przeszłymi doświadczeniami pozwala na większe zrozumienie przyczyn zaburzeń i jest drogą do wyleczenia sprawiających cierpienie objawów, umożliwia dalszy rozwój.
Sesje psychoterapii odbywają się 1 lub 2 razy w tygodniu i są prowadzone przez wykwalifikowanych psychoterapeutów, których kompetencje są potwierdzona certyfikatami w Polskim Towarzystwie Psychiatrycznym lub Psychologicznym lub rekomendacją superwizorów dla osób ubiegających się o certyfikat. Proces uzyskiwania kompetencji do prowadzenia psychoterapii jest długi, złożony z wieloletnich szkoleń, własnej psychoterapii i superwizji prowadzonej pracy.

Rozpoczęcie procesu psychoterapii jest możliwe po przeprowadzeniu wstępnych konsultacji, na których diagnozuje się rodzaj trudności pacjenta i przyczynę, motywację i możliwości do skorzystanie z tej formy pomocy oraz jej przydatność w leczeniu zgłaszanych zaburzeń. Konieczne jest skierowania od lekarza psychiatry lub POZ.

Oddział dzienny leczenia nerwic i zaburzeń osobowości

Program leczenia w oddziale skierowany do osób z zaburzeniami nerwicowymi związanymi ze stresem i pod postacią somatyczną (F40-F48), zespołami behawioralnymi związanymi zaburzeniami fizjologicznymi i czynnikami fizycznymi (F50-F59) oraz zaburzeniami osobowości i zachowania dorosłych (F60-F69), które wymagają intensywniejszych oddziaływań psychoterapeutycznych niż jest to możliwe w warunkach poradni.


Przyjęcie do oddziału jest poprzedzone konsultacją psychiatryczną, pełną diagnozą psychologiczną oraz rozmową kwalifikacyjną przeprowadzana przez psychoterapeutów odpowiedzialnych za proces terapeutyczny w oddziale.

Program realizowany w oddziale jest przewidziany na 12 tygodni leczenia podczas których pacjent przebywając w oddziale od poniedziałku do piątku w określonych godzinach uczestniczy w różnych formach oddziaływań terapeutycznych, w tym głównie psychoterapii grupowej, indywidualnej, relaksacji, arteterapii, różnego rodzaju treningach oraz psychoedukacji i społeczności. Poza tym pozostaje pod stałą opieką lekarza psychiatry, który od strony farmakologicznej wspiera proces terapii. Leczenie odbywa się głównie w oparciu o psychoterapię grupową prowadzoną przez dwóch wykwalifikowanych psychoterapeutów. Analiza grupowa wykorzystuje dynamikę, czyli relacje zachodzące pomiędzy uczestnikami grupy, jak i między uczestnikami grupy a terapeutą, w celu poznania własnych wzorców funkcjonowania interpersonalnego co umożliwia ich zmianę w kierunku bardziej przystosowawczym. Wpływa na zmniejszenie lub usunięcie objawów chorobowych poprzez zrozumienie ich przyczyn, kontekstu pojawiania się oraz nieświadomych korzyści. Prowadzi do uzyskania wglądu we własne uczucia, potrzeby i konflikty intrapsychiczne. Grupa stanowi swoiste „społeczne zwierciadło” dające pacjentom możliwość spojrzenia na siebie i swoje problemy z innych perspektyw. Doświadczenie przynależności do grupy, wsparcia i zrozumienia stwarza poczucie bezpieczeństwa, które stanowi bazę do analizowania przy pomocy innych swoich trudności. Wymienione czynniki leczące mają z założenia doprowadzić do takich zmian w postawach i sposobach reagowania pacjentów, które pozwolą im na bardziej samodzielne i dojrzałe rozwiązywanie trudności pojawiających się w ich życiu po zakończeniu leczenia w grupie.

Zespół leczenia środowiskowego

Zespół Leczenia Środowiskowego stworzony został z myślą o osobach chorujących psychicznie, których funkcjonowanie jest znacznie zaburzone. Pomoc ta jest kierowana do pacjentów z diagnozą psychoz, w tym przede wszystkim schizofrenii, a także chorób afektywnych, zaburzeń na podłożu organicznego uszkodzenia układu nerwowego. Wskazania do leczenie środowiskowego mają osoby o długotrwałym stażu choroby lub ciężkim przebiegu, co uniemożliwia im powrót do zdrowia.


Z powodu ciężkości objawów, wyobcowania a często samotności są to osoby, które nie mogą systematycznie uczestniczyć w typowym leczeniu jakie oferuje poradnia, a z drugiej strony chcą one uniknąć hospitalizacji psychiatrycznej.
Zespól leczenie środowiskowego przez swoją szeroką ofertę daje szansę na powrót do zdrowia tym pacjentom.

W skład zespołu opiekującego się pacjentem wchodzi lekarz psychiatra, psycholog, psychoterapeuta, pielęgniarka, terapeuta środowiskowy. Każdy z nich wypełniając inne zadania a jednocześnie współdziałając we wspólnym celu umożliwiają pacjentowi leczenie, rehabilitację, a także oparcie społeczne w jego naturalnym środowisku.
Większość wizyt odbywa się w miejscu zamieszkania pacjenta.

Głównym zadaniem zespołu jest poprawa i utrzymanie dobrego stanu psychicznego pacjenta, dążenia do remisji objawów. Przez częsty regularny kontakt z pacjentem możliwe jest szybkie reagowanie w momentach kryzysu. Z drugiej strony wsparcie i aktywizacja pacjentów pozwala im na powrót do nauki, pracy lub mobilizuje do podejmowania nowych wyzwań, poprawy relacji społecznych, wchodzenia w nowe role życiowe. Dla każdego chorego zespół przygotowuje indywidualny program pomocy z uwzględnieniem obszarów życiowych wymagających wzmacniania i budowania sieci wsparcia społecznego.

Warunkiem przyjęcia do opieki środowiskowej jest skierowanie od lekarza psychiatry lub lekarza rodzinnego.
Przyjmujemy zgłoszenia samych pacjentów, ale też ich rodzin lub pracowników opieki społecznej.
Pierwsza wizyta jest wizytą lekarza psychiatry, który dokonuje kwalifikacji pacjenta do tej formy leczenia.